دریای نگــــــاه

به چشمان پریرویان این شهر،

یه صد امید می بستم نگاهی ،   

مگر یک تن ازین نا آشنایان ،  

مرا بخشد به شهر عشق راهی

^{به هر چشمی - به امیدی که این اوست �}

^{نگاه بیقرارم خیره می ماند ،}  

^{یکی هم ، زین همه ناز آفرینان ،}

^{امیدم را به چشمانم نمی خواند !} 

^{غریبی بودم و گم کرده راهی ،}

^{مرا با خود به هر سویی کشاندند ،}

 ^{شنیدم بار ها از رهگذاران}

^{که زیر لب مرا دیوانه خواندند !} 

^{ولی من ، چشم امیدم نمی خفت .}

 ^{که مرغی آشیان گم کرده بودم}

 ^{ز هر بام و دری سر می کشیدم
به هر بوم و بری پر می گشودم.} 

^{امید خسته ام از پای ننشست ،}

^{نگاه تشنه ام در جستجو بود.}

^{در آن هنگامه دیدار و پرهیز ؛}

^{رسیدم عاقبت آنجا که او بود !} 

^{" دو تنها و دو سر گردان ، دو بی کس "}

 ^{ز خود بیگا نه ، از هستی رمیده ،}

^{ازین بیدرد مردم ، رو نهفته ،}

^{شرنگ نا امیدی ها چشیده ،} 

^{دل از بی همزبانی ها شکسته ،}

^{تن از نا مهربانی ها فسرده ،}

^{ز حسرت پای در دامن کشیده ،}

^{به خلوت ، سر به زیر بال برده ،}  

^{" دو تنها و دو سر گردان ، دو بی کس " ،}

^{به خلوتگاه جان ، با هم نشستند ،}

^{زبان بی زبانی را گشودند ،}

^{سکوت جاودانی را شکستند .} 

^{مپرسید ، ای سبکباران ، مپرسید}

^{که این دیوانه از خود بدر کیست ؟}

^{چه گویم ؟ از که گویم ؟ با که گویم؟}

^{که این دیوانه را از خود خبر نیست.} 

^{به آن لب تشنه می مانم که - نا آگاه}

 ^{به دریای در افتد بیکرانه ،}

^{لبی ، از قطره آبی ، تر کرده ،}

^{خورد از موج وحشی تازیانه !} 

^{مپرسید ، ای سبکباران ، مپرسید}

^{مرا با عشق او تنها گذارید .}

^{غریق لطف آن دریا نگاهم}

^{مرا تنها به این دریا سپارید !}